O misterio da Cordelúa-Beatriz Pérez García

                             


O libro cóntanos dúas historias á vez, a primeira falános dunha  maldición e a segunda trata sobre un amor xuvenil que representa a primeira historia.


1ªhistoria: Sancho é un dos soldados de Rodrigo (O Cid). Sancho ten que ir ao desterro e a súa familia púxose triste, pero o seu pai entrégalle unha espada chamada Cordelúa. O Cid vai ao desterro porque ten o obxetivo de: conseguir o perdón do Rei Alfonso e agrandar as terras cristiás.

Sancho enamórase de Guiomar, a condesa de Peñalba, ela sente o mesmo que Sancho e por iso deciden firmar un contrato matrimonial, pero Sancho descubre que a madrasta de Guiomar é Brianda, a antiga condesa de Peñalba, que anteriormente foi rechazada por Sancho. Brianda vai  xunto ao  mago Ludovico, o mago cóntalle a voda de Guiomar e Sancho, e tamén sobre neno que ela espera.
Cando Guiomar da a luz,  non hay neno, e ela morre. Sancho para vingarse de Brianda a mata coa Cordelúa, e intenta colgarse tralo  ocurrido, pero un xoven o atopa e decide levalo a xunto de Bibiana, unha anciá de cabellos blancos que recompoñe as pedras da Cordelúa para poderlle dar unha segunda oportunidad noutro século.

2ªhistoria:
 Gloria apúntase a un proxecto de teatro onde coñece a Sergio, Tina e Quique. Gloria e Sergio enamóranse ao instante. Cando van  facer unha obra de teatro a Sergio tócalle o papel do Cid e Bárbara quere o papel de Gloria, porque hay un momento no que se besan.
Ao final Gloria consegue  o papel de Ximena, a esposa do Cid. Gloria coñece a Sibila e empezan a ter uns soños nos que aparece unha  anciá maga de cabelos blancos. Sibila sabe o que lle pode ocorrer a Sergio e a Gloria no futuro. Bárbara  secuestrou a Gloria, e os rapaces que  encontraron a Cordelúa, levan a espada ao lugar onde Bárbara  secuestrou a Gloria coa intención de matar a Bárbara. Os rapaces deteñen a Bárbara mentres ela gritaba:                                              
 - Eu son Brianda!                                                                                                              
E Sergio dicía:                                                                                                                      
- Eu son o Cid!
Bárbara morre e conseguen reunir as pedras da espada, e de supetó vense todos os familiares e os amigos de Sancho reflexados na parede. E os rapaces deciden non contar este segredo a ninguén.