Beatriz Pérez García- Benvido a Nova York

                           BENVIDO A NOVA YORK

Cando chegueí ao areporto funme con moita présa cara o autobus que me levaría ao meu hotel. Conseguira coller o autobus, o traxecto foi polo centro de Nova York, soamente vira persoas e rañaceos. Chegueí unha hora máis tarde do previsto, pola culpa do lento fluír do tráfico a media mañá. Xa no hotel estabamos moi ilusionados e esquencín o toque rabioso da buguina do autobus.
Fumos directos a recepción do hotel, diximoslle ao recepcionista que tiñamos unha reserva co nome da Señorita Pérez, o recepcionista díxonos que non había ningunha reserva con ese nome, entón de supeto entroume un abrollo de angustia que me apertou o estómago. Eu tiña un desesperado afán por poder subir a miña habitación a cambiarme de roupa despois dunha longa viaxe. Finalmente déronos nosa habitación no hotel. Xa no ascensor o meu corazón ruxía a cento sesenta. Na habitación deixamos a maleta cambiamos a roupa e toda a tensión foise de supeto.
Baixamos entón a visitar a cidade nun taxi. Estaba nerviosa por pasear e visitar as tendas do centro. Eu estaba moi angustiada, xa que non conseguira un chaveiro de Nova York. Eu iba co meu acompañante a pasos longos e unha vella amiga abordoume iracundo polas costas. Entroume unha cólera o corpo de tanto chorar da emoción, xa que hai tempo que non a vira. E por fin dediqueime a visitar a cidade tranquila co meu can.