POR UN NÚMERO_ Paula García Esmorís
(Entra Graciela nun escenario que está Oliva)
Graciela: (fala con voz apurada) Oliva! Oliva! Oliva!
Oliva: Home Graciela, que tal?
Graciela: Non sabes a quen vin hoxe.
Oliva: (tono pasota) Non, non sei.
Graciela: Lembras a Ramón o meu veciño do 5º...ese tan feo que sempre leva os pantalóns subidos ata os sobacos?
Oliva: Sí, lémbrome perfectamente.
Graciela: (dí con voz triste) Pois empezoume a falar cando estaba diante Honorato e non puiden falar con Honorato.
Oliva: Honorato!?!?!? Que dis? O meu curmán??
Graciela: Si...he,he! gústame un pouco, non cho dixera?
(Entra ao escenario Xertrudis)
Xertrudis: Ola nenas! Que tal?
Oliva: Pois aquí contándome Gra a súa vida, ti como vas?
Graciela: Eu cóntocha porque é moi interesante eh!
Xertrudis: ha ha ha pois eu ben, (dí moi curiosa) e que é tan interesante Gra?
Graciela: pois sabes, Honorato ?
Xertrudis: O que che gusta tanto?
Oliva: Non che digo!! sabíao Xertrudis e eu non.
Graciela: É, que non me acordo nin a quen se llo contei...en fin que hoxe o vin.
Xertrudis: En serio? Que ben!
Graciela: (dí casi chorando) Nooon, porque estaba Ramón o meu veciño contándome non sei que historia e non lle falei.
Oliva: Que desgracia, verdade?
Xertrudis: Home...pobre...
Oliva: Pero que dis! Cando as súas desgrazas sexan tan grandes como as súas riquezas, terá motivos de queixarse, pero non agora.
Graciela: Pero que falas Oli, se eu non teño tantos cartos.
Xertrudis: Perdoa pero Oli ten razón...
Xertrudis e Oliva: (grítanlle) Vives nunha mansión!
Graciela: Ben, vale...
Xertrudis: Chama a Horonato e falades.
Graciela: Non teño o seu número.
Xertrudis: Oli seguro que o ten.
Oliva: Borróuseme da lista de contactos, síntoo...ben, eu teño que marchar xa para casa.
Xertrudis: Eu acompáñoche que eu tamén marcho por esa zona.
Graciela: Vale ata logo, eu vou a casa de Ramón a falar de que non quero que me fale (sae da escena)
Xertrudis: Oes Oli, tes o número do teu curmán, verdade?
Oliva: (dí con tono obvio) Claro.
Xertrudis: Entón, por que non lle diches a Gra o seu número?
Oliva: Porque é moi pesada e se ten que buscar a vida, meu curmán logo ao mellor non lle cae ben.
Xertrudis: Tes medo a que o teu curmán che culpe de algo?
Oliva: Non exactamente, é que prefiro que se dean eles os números...así Gra espabila un pouco, que sempre lle dan todo feito (con voz desesperada)
Xertrudis: Certo!
ESCENA 2
Graciela: Ola Ramón, quería falar de...
Honorato: Ola Gra.
Graciela: Ola (con voz super nerviosa) Ramón unha pregunta, que fai Honorato aquí??
Ramón: É meu amigo.
Graciela: Aaah pois ben...
Ramón: Que querías Gra?
Graciela: Nada, pasábame a ver se me invitabas a un café haha.
Ramón: Claro que te invito, ti es benvida sempre.
(Sae da escena para preparar o café)
Honorato: hahaha bueno que tal?
Graciela: (dí super nerviosa) ben
Honorato: Bueno teño que marchar, toma o meu número, xa falaremos.
Graciela: (suspirando con tono de gloria) Vale.
(Entra Ramón)
Ramón: Toma Gra.
Graciela: Mira...teño que marchar pero gracias, eh!
Ramón: Nese caso tomo eu o café.
Entreacto
(Soa o móbil de Oliva)
Oliva: Si?
Graciela: (dí toda emocionada) Teño o número do teu curmán!!
Oliva: Alégrome, xa mo pasarás.
